De visie die wij willen volgen is deze van “ erbij blijven”, present zijn, aanwezig zijn. Deze visie wordt geïnspireerd door de presentietheorie van Andries Baart.

‘Wat wij hieronder begrijpen is dat er gestreefd wordt naar ‘ er zijn met ’ en zo ook ‘er zijn voor ’ de ander die aangewezen is op hulp en steun. Dat geschiedt allereerst door het tot stand brengen van aansluiting bij en afstemming op de leefwereld en levensloop van de ander en het aangaan van een relatie die richting geeft aan de gezochte hulp en steun. Presentie bevordert dat de ander tevoorschijn kan komen, het beste van zijn en haar mogelijkheden waar kan worden en wenst daarbij niemand af te schrijven. Vaak wordt presentie gekenmerkt door een voorzichtige en aandachtige traagheid van werken die ruimte geeft aan wat zich niet maken of afdwingen laat, waarbij presentie durft te verdragen wat niet kan en blijft bij wat niet goed komt’. [ Baart, P-A (sd), presentatie opgeroepen op 18 01 2017 van Andries Baart www.andriesbaart.nl ]

Presentie is vooral betekenisvol voor mensen die maatschappelijk uitgestoten, sociaal overbodig heten, wier verhaal, leed, leven anderen nauwelijks interesseert en die gemist kunnen worden binnen de samenleving. Doordat de zonarmedewerker zich positioneert in het netwerk van de reguliere zorg en het welzijnswerk, vormt deze een goede bruggenbouwer.

Binnen deze werkwijze lijdt de zonarmedewerker een zwervend bestaan, de medewerker houdt zich vrijelijk op in het leefmilieu van de betrokkenen en is gemakkelijk aan te klampen.

Als zonarmedewerker willen we aandacht hebben voor het verhaal van de bewoner, waar we niet beogen in te grijpen, maar te luisteren en te begrijpen. Voor velen van hen is het kunnen vertellen van hun verhaal, soms woordeloos, de oplossing zelf. De bewoner terug mens laten zijn in alle facetten van zijn leven.

Alles draait om de relatie met de ander, de zorg, de waardigheid van de ander, erkenning voor wie de ander is, voor zijn verhaal. De zonarmedewerker benadert de bewoner vanuit een gelijkwaardige relatie, de medewerker staat niet boven de bewoner, stelt zich niet op als hulpverlener, medewerker en bewoner staan op gelijke voet.

De zonarmedewerker is niet louter aanspreekbaar op één type probleem of hulpvraag. Openheid, domeinoverschrijdend, laagdrempelig, creatief : dat zijn de trefwoorden. Op welke manier kan men de leefwereld van de bewoner vergroten? Vaak zijn de betrokkenen zo ver heen dat ze niets nog willen. Door aanwezig te zijn, te luisteren, aandacht te hebben krijgt de bewoner terug betekenis. Op die manier krijgen ze de mogelijkheid om toch nog iets te willen. De zonarmedewerker verkent samen met de bewoner de mogelijkheden.